کاش آسمان بِدَوَد دنبالِ آفتاب
و عاشقانه هایم را به او دهد
تا برایت بیاوَرَد
کاش بهار را می شد دوخت
به زنگوله های روشنِ برف
تا پشتِ سرِ خود، پاییز
برگ ها را جا نَگذارَد
یکی مرا گم کرد
میان بوسه هایی که تب داشت
من نیفتادم
اتفاق بود تِلوتِلو می خورد
مهناز قزلو
٤ ژانويه ٢٠١٤
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر