۱۳۸۹ اردیبهشت ۳, جمعه

نارسایی در رهبری، نقطه سستی اپوزیسیون

ناتالی بسر

بر گردان کوروش گلنام
روزنامه "اخبار روز"، (داگنز نی هتر)(1) سوئد که مهم ترین روزنامه صبح سوئد بوده و ازدید نقش و ارزش، جای گاهی چون روزنامه لوموند در فرانسه را در سوئد دارد، امروز سه شنبه 20 آپریل در تفسیری، وضع سیاسی روز ایران را به دقت مورد ارزیابی قرار داده است. به دلیل اهمیت آن چه در این تفسیر، که در دو بخش و با دو تیتر جدا، آمده است آن را به فارسی برگردانده و همه هم میهنان به ویژه آنان که در ایران هستند را به خواندن آن فرا خوانده تا خود داوری نمایند که آیا آن چه آمده است بنیانی درست دارد یا نه!
ناتالی بسر در تفسیر حالب خود از ایران وجنبش اعتراضی امروز مردم چنین نوشته است:
چه جنبش مخالفان و چه حکومت ایران، اینک در بن بست قرارگرفته اند و به محرک تازه ای نیاز هست تا موقعیت کنونی دچار دگرگونی وجابجایی شود.
آتش سرکش جنبش مردمی اعتراضی ایران خفه و از دو آخرین سنجش نیرو، یعنی سالروز انقلاب و چهارشنبه سوری در ماه مارس، حکومت پیروز و جنبش سبز آسیب دیده نشان داده شده وچنین می نماید که دستگیری های فله ای، شکنجه و اعدام های معترضان به حکومت، جنبش مردمی را ضعیف ودچار گسیختگی نموده است.
ولی از سویی سکوت کنونی را می توان گامی طبیعی در یک دوره غیر قابل توقف نیز معنا کرد. همه انقلاب ها ی تاریخ نیز افت وخیز هاو دوره هایی گوناگون داشته اند.  بنا بر این می توان چنین گفت که جنبش دگرگونی خواه، تنها چشم به راه دور آینده مبارزه خود است و آن نیرویی که در آغاز آن را به حرکت در آورده است، آنی نبوده است که توانایی آن را داشته باشدکه جنبش را به ساحل پیروزی هدایت کند.
در همه این مدت، نارسایی رهبری در هدفی هم سو با مردم، کاملن (کاملا)روشن بوده است. موسوی، کروبی و خاتمی مخالفان سرسختی بوده اند ولی آن ها خود نیز می دانند که هدف آنان با هدف بیشترین شمار مردم مخالف یکی نیست زیرا این سه خود بخشی از حکومت بوده و خواستار تغیر آن نبوده و تنها خواهان دگرگونی در حکومت کنونی هستند. جنبش سبز ولی خواهان بر پایی سیستم تازه دیگری است که در آن دین آن نقش ورلی را که امروز دارد، نداشته باشد.
نبود یک رهبری نیرومند با برنامه و استراتژی ای روشن و مشترک ،نقطه سستی(ضعف) جنبش اعتراضی مخالفان است. یک رهبری ای نیرومند می توانست توان جنبش را در راه یکپارچگی آن به خوبی به کار گیرد. یک چنین رهبری ای می توانست ارزش و امتیاز پلورالیسم وگوناگونی در جنبش را دریافته و اقلیت هایی چون کردها، بلوچ ها و ترکمن ها را در آن گنجانیده و به شمار آورد. چنین رهبری هم چنین می توانست از توانایی های فراوان انبوه ایرانیان برون مرز با نیروی فراوان مالی/سیاسی که تنهاچشم به راه مجالی هستند تا بتوانند توانایی هایشان را در راه بر پایی و دیدن دموکراسی ای در ایران به کار گیرند، بهره برده و نیرو بگیرد.
برای دگرگونی و جابجایی در وضع کنونی ایران، به چیزی و یا کسی نیاز است که همه زمین بازی را دگرگون سازد. در این جا دیگر تنها سخن گفتن ازتحریم اقتصادی جهانی بسنده نیست.
وضع راکدکنونی آبستن رویدادهایی است. هر چه زمان بگذرد به همآن میزان نیز براسفناک بودن انفجار نهایی افزوده خواهد شد
تیتر دوم
روش تازه اعتراض، خیابان های ایران را آرام نموده است
  ایران در نما و آن چه به چشم می آید آرام است ولی در زیر این چهره آرام در خشم می جوشد. به جای برخوردهای خشونت آمیز در خیابان های تهران، اینک اعتراض ها در زندگی روزمره مردم شکل گرفته است.
میترا 24 ساله در تماس تلفنی با روزنامه می گوید:
 ـ آنچه ما امروز برای اعتراض انجام می دهیم این است که از پرداختن بهای آب و برق خودداری می کنیم. بسیاری به بهانه  بیماری مرخصی گرفته و سر کار خود نمی روند. این ها روش های تازه ما برای اعتراض است. او وابسته به گروه دانشجویانی است که در بسیار ی از اعتراض های چند ماه گذشته شرکت داشته اند. بنا به گفته او جوانان موهایشان را رنگ های روشن زده و زنان برای نشان دادن ناخشنودی خود، چادر به سر نمی کنند
میترادر دنباله می گوید:
ـ ما برای اینکه بتوانیم یکدیگر را دیده و برنامه ریزی کنیم ،جشن های شبانه ترتیب می دهیم. جنبش سبز در زیر نمای بیرونی همچنان شعله ور است ومی سوزد. ما تنها در راه دوره دیگری از مبارزه هستیم.
حکومت هم زمان حلقه محاصره گرد رهبران اپوزیسیون، موسوی، کروبی و خاتمی راتنگ تر می کند. بنا به گفته حمید رسایی یکی از نمایندگان پارلمان ایران، 120 تن از  نمایندگان پارلمان نامه اعتراضی در باره این سه تن نوشته و درآن خواستار ممنوعیت 
سفر آنان[به برون مرز] شده اند.
پریسا 22 ساله، که او نیز جز جنبش اعتراضی است، می گوید که تورم در پایتخت ایران بارز وروشن است:
ـ زندگی بسیار گران شده است. نان، شیر، پنیر، همه چیز گران است و شمار کسانی که کار درست و واقعی دارند، اندک است.  این سبب شده است که مردم باز هم بیش تر از حکومت بیزار و متنفر باشند.
او همچنین از ترسی که از احتمال کشته شدن دوستانش وسیله رژیم دارد، می گوید:
ـ دو تن از دوستانم، مریم وکیلی و شبنم اسدی از روز اعتراض عاشورا در ماه دسامبر ناپدید شده اند. من در هراسم که آنان شکنجه شده، مورد تجاوز قرار گرفته و سر آخر کشته شده باشند. هر ورز جلوی زندان اوین می روم تا شاید نشانی از آنان بیابم.
هم پرسا وهم میترا مطمئن هستند که جنبش اعتراضی دوباره شعله خواهد کشید:
ـ ما چشم به راهیم که رویداد تازه ای رخ دهد. این رویداد می تواند برای نمونه انتخابات محلی باشدکه به زودی فرا خواهد رسید. آن زمان است که اعتراض ها دوباره آغاز خواهد شد.
پا نویس
 Nathalie Besèr، سه شنبه 20 آپریل 2010، ص 16  ِDagens Nyheter-1
روزنامه اخبار روز سوئد

هیچ نظری موجود نیست: