۱۳۹۲ آذر ۶, چهارشنبه

گلویم در خارزار درماندگی ی بدوی ات جان سپرد

همرنگ چشم هایم سکوت می کنم

تا طعم رنج هایم شنیدنی تر شود

ویژگی زخمی ی قطعیت "من"

جاذبه ی سرسخت شوریدگی

"مهناز"






هیچ نظری موجود نیست: