«علی ناظر، مرز سرخ تو کجاست و چیست؟»

علی ناظر

از من پرسیده شده که «مرز سرخ تو کجاست و چیست؟»

برای پرداختن به این سوال ژرف باید مقدمه ای می‌گفتم و به تک تک واژه ها می‌پرداختم که مثلا «مرز» یعنی چه، و «سرخ» به چه معنایی است، اما دوستان نصیحتم می کنند که کوتاه بنویسم. بنابراین بدون مقدمه و پرداختن به جزئیات (مهم) به باورهای خود می پردازم.

·       رعایت کلیه مفاد بیانیه حقوق بشر از سوی هرکس و هر سازمان و هر فرد و دولت و کشوری.

·       سرنگونی تمامیت نظام جهل و جنایت برآمده از اندیشه خمینی.

·       تکرار می کنم، سرنگونی تمامیت رژیم جمهوری اسلامی.

·       الغای حکم اعدام حتی برای جانیان حاکم بر ایران.

·       کنار رفتن دولتی که در دوره‌ی آن زندانی را تحت شکنجه (روانی/فیزیکی) قرار دهد (استعفای رئیس دولت).

·       حذف همیشگی ترم «زندانی سیاسی» (می دانم که این خیلی ایدئالیستی است). در عالم واقع (و مبتنی بر قانون اساسی)، تعریف دقیق و روشن جرم سیاسی، یا فعالیت‌های غیر قانونی.

·       رعایت اصل «آزادی اندیشه، بیان و مطبوعات (رکن چهارم)» از سوی نهادهای سرنگونی طلب، بدون استثناء و بدون اما و اگر.

·       رعایت اصل نقد و انتقاد پذیری. تاریخ گواهی می دهد که نادیده گرفته شدن این اصل به استبداد انجامیده است.

·       «حق دفاع از خود»، که در مراحلی به دفاع قهرآمیز نیز منجر می شود.

·       دخالت نظامی بیگانه با هر دلیل و منطقی محکوم است.

·       بهره وری انقلابی از کلیه ابزار دیپلماتیک برای روشن کردن موضع سرنگونی طلبان، و پرهیز از معامله و مذاکره بر سر منافع ملت شریف با هر بهانه و دست آویزی.

·       تشکیل جبهه (وسیع) خلق برای تسریع سرنگونی رژیم کنونی حاکم بر ایران.

·       باور من بر آزادی، نان، کار، مسکن و عدالت اجتماعی استوار است.

·       در این مقطع، نمی توان "با خدا" را از "بی خدا"، باورمند به جامعه بی طبقه کارگری را از جامعه بی طبقه توحیدی، سلطنت طلب را از جمهوری خواه، سکولار را از مذهبی، و فارس را از کُرد و ترک و بلوچ و عرب و ترکمن تفکیک کرد.

·       مرز سرخ،این تفاوتها نیستند و نباید باشند، مرز التزام به سرنگونی برای رسیدن به  ایرانی آباد، آزاد و مستقل است.

·       بنابراین، هم پیمانی با رژیم جمهوری اسلامی، از جمله اصرار بر ادامه قانون اساسی کنونی، مخدوش کردن مرز، و به باز شدن کانال برای نفوذ دشمن می انجامد.

·       به «ولایت فقیه»، «رهبر عقیدتی»، «پیشوا» باور ندارم. این عناوین را دست و پا گیر و مانع پیشرفت ویژگیهای فردی در جامعه می دانم. میزان رأی مردم است.

·       موافق دین زدایی و جدایی دین از دولت، و مخالف دین ستیزی هستم.

·       آینده آباد و آزاد ایران تنها زمانی تضمین می شود که ملت ایران، با آگاهی از آنچه بر او گذشت، و آنچه پیش روی اوست، بدون دخالت نظامی بیگانه، در قیامی منسجم و سازمانیافته، تمامیت نظام فاشیسم مذهبی را سرنگون کند، تا نمایندگانش بتوانند در مجلس مؤسسان، قانون اساسی نوینی، مبتنی بر مفاد بیانیه حقوق بشر، تنظیم و به رأی مردم بگذارند.

در پایان، چه بسا ضروری باشد تا در یک رابطه‌ی متقابل و برابر، آنها که از من و یا دیگران می‌پرسند که "مرز سرخ" شان "کجاست"، خود نیز زحمت کشیده و جای خود را به طور شفاف حداقل نسبت به همه‌ی این مرزها و خطوطی که من برشمردم، در جزئیات روشن بفرمایند.

والسلام

علی ناظر

21 شهریور 1390

---

منبع: دیدگاه